یک روز بعد از رفتن آخرین نفر، جلال و عظمت واقعی را به معنی واقعی کلمه خواهی دانست. روزی که هرچند پایت به تنت یاری نمیکند، اما سرشار از شعف میشوی. عجیب عظمتی دارد این تنهایی. احساس سرخوشی تهوع آوری به همراه دارد که گویی در مرگ زیستن. هم شادی و هم اندوهگین. جز تجربه ی این حالت هر وصفی بر قامتش کوتاهی میکند.