گاه به خود، مسیر و حتی نفس هایم شک می کنم.

که ای بینوا، این همه غوغا برای چیست؟

بسیار اند قدم هایی که برنداشتیم، تا مبادا کفش هایمان گِلی شود. افسوس که لذت زندگی در خنده به کفش گِلی بود.

حال اینکه تا خودِ آسمان هفتم می توان رفت با قدم هایی که بیهوده برداشتیم برای هیچ و پوچ.

از عجایب بشر امروزی همین بس که گاهی دمخور فلسفه ی فروید است و گاه ماوا گرفته به خواجه عبدالله انصاری. زیستن به معنای صرف و مطلقِ زیستن، امروز هنری ناب و گوهری قیمتی است.